۳۰
مهر
در دوره ای زندگی میکنیم که مانند راه رفتن در جاده ی تاریکی است که پیدا کردن راه بسی سخت و دشوار است اما در کنارمان کسانی در حرکت هستند که بی هیچ ترس و استوار قدم برمیدارند و در حرکت هستند. کسانی که با فانوس بصیرت راه را روشن ساخته اند و با توکل و قدرت ایمان استوار قدم برمیدارند.
اگر کمی در زندگی خود به دنبال گم شدههامان و نیاز های اصلی جستجو کنیم تازه درمیابیم که ما راه را هم به بیراهه رفته ایم و در پیچ و خم های دنیا و لهو و لعب های کودکانه اش سرگردانیم.
نیاز است که با خود خلوت کنیم و از خود بپرسیم: از کجا و برای چه و به کجا خواهیم رفت...
شاید راه را از بیراهه شناخته و این اولین قدم است...
